*مهدی یار*

كوه پرسيد ز رود، زير اين سقف كبود، راز ماندن در چيست؟؟!!!!

گفت : در رفتن من… كوه پرسيد : و من؟؟!!!!

گفت: در ماندن تو !!!!

بلبلي گفت: و من؟؟!!!!

خنده اي كرد و بگفت: در غزل خواني تو!!!!

آه از آن آبادي، ك در آن كوه روَد، رود مرداب شود و در آن

بلبل سر گشته سرش را به گريبان ببرد و نخواند ديگر،

من و تو: بلبل و كوه و روديم

راز ماندن جز در

خواندن من، ماندن تو، رفتن ياران سفر كرده يمان نيست، بدان !!!!!!

عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم
همان یک لحظه اول
که اول ظلم را می دیدم از این مخلوق بی وجدان
جهان را با همه زیبایی و زشتی
به روی یکدگر ویرانه میکردم

عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم
که در همسایه صدها گرسنه چند بزمی گرم عیش و نوش می دیدم
نخستین نعره مستانه را خاموش آندم
بر لب پیمانه میکردم
عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم
که می دیدم یکی عریان و لرزان ، دیگری پوشیده از صد جامه رنگین
زمین و آسمان را
واژگون ، مستانه می کردم

عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم
نه طاعت می پذیرفتم
نه گوش از بهر استغفار این بیدادگرها تیز کرده
پاره پاره در کف زاهدنمایان
سبحه ی صد دانه میکردم

عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم
برای خاطر تنها یکی مجنون صحراگرد بی سامان
هزاران لیلی نازآفرین را کو به کو
آواره و دیوانه میکردم

عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم
بگرد شمع سوزان دل عشاق سرگردان
سراپای وجود بی وفا معشوق را
پروانه میکردم

عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم
به عرش کبریایی با همه صبر خدائی
تا که می دیدم عزیز نابجائی ناز بر یک ناروا گردیده خواری میفروشد
گردش این چرخ را
وارونه بی صبرانه می کردم

عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم
که می دیدم مشوش عارف و عامی ز برق فتنه این علم عالم سوز مردم کش
بجز اندیشه عشق و وفا ، معدوم هر فکری
در این دنیای پر افسانه میکردم

عجب صبری خدا دارد !
چرا من جای او باشم
همین بهتر که او در جای خود بنشسته و تاب تماشای تمام زشتکاریهای این
مخلوق را دارد !
وگرنه من بجای او چو بودم
یک نفس کی عادلانه سازشی
با جاهل و فرزانه میکردم
عجب صبری خدا دارد ! عجب صبری خدا دارد !
معینی کرمانشاهی

بگو خدا عمرم را به بطالت صرف کردم ، حالا پشیمانم…
بگو حالا که آمده ام در خانه ات التماس می‌کنم ، از من بگذر…..
که اگر از من نگذری ، چه خاکی بر سرم کنم ؟!
اگر مرا نیامرزی ، چه کنم؟
شب ها بلند شو ، بگو خدایا چه کنم ؟
آنقدر بگو چه کنم ، تا اشکت جاری شود….

آیت الله مجتهدی رحمة الله علیه

مرا چون قوت غالب اشک باشد جای نان درسال
بگو فطریه ام را روضه خوان شخصاً بپردازد

عبدالله بن سنان مي‌گويد: حضرت صادق عليه السلام فرمود: به زودي شبهه‌‌اي عارض شما مي‌گردد؛ پس (در ايام) بدون نشانه‌اي كه ديده شود و بدون امامي که شما را هدايت کند باقي خواهيد ماند. در آن روز کسي نجات نمي‌يابد مگر آن كسي كه به دعاي غريق، دعا كند.

کتاب بحار الانوار جلد2 صفحه149 روايتي را از امام صادق‌(ع) جهت نجات از شبهات مهدوي نقل کرده که براي منتظران ظهور آموزنده و نجات دهنده است.عرض كردم:

«دعاي غريق چيست؟»

فرمود: مي‌گويي:

يا اللهُ يا رَحْمنُ يا رَحِيمُ يا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِي عَلَي دِينِكَ

من گفتم:

يا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الاَبْصارِ ثَبِّتْ قَلْبِي عَلَي دِينِكَ.(راويي کلمه و الابصار را به دعا اضافه نمود(

حضرت فرمود:

«به راستي كه خداي عزّوجل مقلب القلوب و الابصار است، اما آن‌چنان كه من گفتم بگو:

يا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِي عَلَي دِينِكَ.»

رهبر معظم انقلاب در یکی از فرمایشات خود بر امر کتاب‌خوانی تأکید و چنین بیان کردند: «هرچه ما پیش برویم احتیاج ما به کتاب بیشتر خواهد شد. جای کتاب را هیچ‌چیز نمی‌گیرد.
به گمان من یکی از بدترین و پر خسارت‌ترین تنبلی‌ها تنبلی در خواندن کتاب است که هرچه هم انسان به این تنبلی میدان بدهد بیشتر می‌شود.»

«تیراژهای دو هزار و سه هزار و این‌ها شایسته کشور ۷۵ میلیونی ما با این‌همه جوان و این‌همه انگیزه نیست. باید تیراژها خیلی بیشتر باشد.
خواهش می‌کنم به مسئله کتاب به شکل جدی‌تری نگاه بشود. کاری کنیم کتاب‌خوانی بشود یک امر رایج و کتاب نیفتد از دست جوان ما.»

روزی آیت الله بهجت پیرامون تأثیر عمل نیک و قبول شدن عمل خالص فرمودند :
مرحوم آیت الله حاج شیخ فتحعلی کاظمینی ( از آیات عظام و جامع فقه و اصول و عرفان ) که در حرم کاظمین علیهماالسلام تدریس می کرد، خیلی از اوقات در اثنای درس ایشان میت می آوردند و دفن می کردند و رسم آقا هم این بود شب ها نماز وحشت برای آنان می خواند.

یکی از بزرگان کاظمین شبی یکی از بستگان خود را در خواب می بیند و از حال او می پرسد وی می گوید :
وضعم خراب بود، نماز آقا به دادم رسید و موجب گشایش کار من شد