*مهدی یار*

آیت الله دستغیب(نویسنده کتاب گناهان کبیره و …) مثالی جالبی میزنه:
.
اگر سگ گرسنه ای به شما روی بیاورد وهمراه شما نان و گوشت باشد،
آیا با گفتن چخ سگ میرود؟!
.
چوب هم بلند کنی فایده ندارد، او گرسنه است وچشمش به غذاست
و دست بردار نیست، اما اگر هیچ همراه نداشته باشی، می فهمد چیزی نداری و میرود… .
.
شیطان هم در کمین دل انسان است؛ نگاهی به دل می کند
اگر آذوقه اش که همان حب مال، زَر و زیور، شهوت، بخل، حسادت و…
درآن بود، همانجا متمرکز میشود و می ماند.
.
و اگر صدبارهم بگویی: اعوذبالله من الشیطان الرجیم فایده ندارد؛
اما اگر طعمه و آذوقه اش، را دور کنی آنگاه می بینی با یک استغفار فرار میکند…
.
.
.
تا وقتی گناه رو دوست داریم و خودمون رو در موقعیت گناه قرار میدیم :
نمیشه بشینیم صحنه های مستهجن ببینیم و بگیم پناه میبریم بخدا!
تو مجلس گناه بشینیم و بگیم پناه میبریم به خدا!, مثل اینکه
خودتو بندازی جلو ماشین و بگی پناه میبرم به خدا!!!
.
باید از موقعیت گناه فرار کنیم و به خدا پناهنده بشیم…